Tijd om naar huis te gaan

Lieve iedereen,

Mijn stage is afgelopen. De laatste weken stonden dan ook vooral in het teken van afronden. Mijn stage heb ik afgesloten met de cijfers 9 en 10 waar ik erg blij mee ben. Naast dit mooie resultaat heb ik ook erg veel geleerd van deze stage en een goede indruk gekregen van het beroep van een tour operator / travel agent.

Ook hier in Kaapstad heeft het WK voetbal erg geleefd. We hebben bij verschillende bars gekeken en elke keer zat het weer stampvol met Nederlanders. Het was ook erg leuk om te zien hoe alle zuid afrikanen hoopte dat Nederland wereldkampioen zou worden. Een echte populaire sport in Zuid-Afrika is rugby. Kaapstad heeft ook een eigen rugby club, the Stormers. Ik ben een paar weken geleden samen met wat vrienden naar de laatste seizoen wedstrijd (voor de play offs) geweest. Ze speelde tegen de Sharks uit Durban. Het spel zelf vond ik maar erg ingewikkeld en het is een stuk minder actief dan voetbal, er wordt veel stilgestaan en gewacht. De sfeer daar in tegen is erg goed, de fans van beide ploegen zitten gewoon door elkaar op de tribunes en dit gaat er heel gemoedelijk aan toe. Het beste gedeelte van de wedstrijd was dan misschien ook wel de fan van de Stormers die voor ons zat en ze erg actief aan het toejuichen was met kreten als ‘’Lets eat the sharks, lets eat them for breakfast, mjam mjam mjam’’

Ook het onvoorstelbare is gebeurd, ik heb mijn visum verlenging gekregen. De laatste weken zijn er enorm veel wijzigingen aangebracht in het aanvragen van verschillende soorten visums. Een van die wijzingen was dat als iemand het land verlaat zonder geldig visum (ook al is deze in aanvraag of zelfs goedgekeurd maar ontbreekt de sticker) dan wordt deze persoon geschorst voor een periode van 5 jaar. Toen ik dit te horen kreeg werd ik wel een beetje nerveus want ook mijn aanvraag lag al 4 maanden bij de gemeente en was nog steeds niet goedgekeurd. Maar daar kwam dan toch echt een paar weken geleden het smsje dat hij goedgekeurd was en ik de sticker kon komen ophalen. Dus ik weer in alle vroegte naar het gemeentehuis, uren wachten en vervolgens vertelt de medewerker me dat de sticker nog steeds in Pretoria (hoofdstad Zuid-Afrika) ligt en hij me ook niet kon vertellen wanneer deze er zou zijn, kom maar elke week langs. Aangezien ik toen nog even had heb ik het een paar weken laten rusten en toen ben ik nog een keer gegaan, en ja hoor na weer uren wachten was die daar, de felbegeerde sticker en mag ik legaal het land verlaten.

Het hotel waar ik het afgelopen jaar heb verbleven werd vorige week nog even omgetoverd in een heuse film set. Ze zijn al een aantal maanden de Amerikaanse TV serie Homeland aan het opnemen en gebruiken daar ook wel is ons hotel voor. Meestal is het overdag als ik aan het werk ben maar nu waren ze ’s avonds aan het opnemen. De opnames gebeurden veelal binnen maar het spektakel was er niet minder om. Omdat we eigenlijk allemaal nog nooit de serie hadden gezien was het een beetje moeilijk om te zien wie er nu eigenlijk beroemd was of niet.

De laatste weken vooral in het teken van gezellige etentjes, leuke dingen doen en afscheid nemen want tijdens deze maand begon iedereen langzaam aan te vertrekken. Vandaag ben ik nog wel samen met 4 mensen van het kantoor waar ik stage heb gelopen naar Kleinbaai gegaan (op ongeveer 2,5 uur van Kaapstad) en zijn daar gaan walvissen kijken op een boot. We waren nog maar net op de zee toen er al een walvis werd gespot. Hij was constant op een afstand van tussen de 15 en 20 meter van de boot en heeft een stuk of 15 keer gesprongen. Heel bijzonder om te zien en we hadden veel geluk volgens iedereen want het gebeurd maar zelden dat ze zo dicht bij de boot komen. Later zijn we langs een eiland met 60,000 zeehonden gevaren en hebben daar ook pinguïns gezien. Op de valreep ook nog een witte haai gezien, al met al een bijzondere tochtje.


Mijn tijd hier in Kaapstad is nu dan ook echt aan een einde gekomen en ik vlieg morgenavond weer terug naar Nederland om daar vrijdagmiddag aan te komen. Ik vind het aan de ene kant jammer om deze mooi stad en de mensen hier achter te laten maar ik kijk er ook weer naar uit om iedereen in Nederland te zien en de gemakken van het land te ervaren die ik eerder zo voor lief nam. Ik ben erg blij met alle mooie dingen die ik hier heb gezien, avonturen die ik heb ondernomen en de mensen die ik heb leren kennen, het is een periode die ik niet snel zal vergeten.

Tot ziens in Nederland! Groetjes, Quinta